Anaannemle ilişkim kesilmedi hiç, sık sık beni oraya gönderirlerdi. Karagümrük’te bir ev, tramvay yolu üzerinde hemen. Sonradan satıldı, yıkıldı. Yerine büyük bir apartman çıktı. Bu Karagümrük günleri benim belleğimde silinmez izler bırakmıştır, özellikle bahar yaz geceleri. O Karagümrük çarşısındaki şenlik, sucuların, şerbetçilerin çıngıraklı sesleri, sonra Fatih-Edirnekapı yolu, şimdiki geniş cadde. Açılırken derin kazılar, karpit lambaları ışığı altında işçileri seyredişim, rayların döşenişi… Bunlar öyle sanıyorum ki beni derinden etkiledi. (Vaktin Zulmüne Karşı Yazmak, Düzyazılar 3, YKY, 1999)