Edebiyat Matineleri

Ve sene geçti. Piyesler oynandı, konserler verildi, sergiler açıldı. Ya para elvermedi yahut zaman, çoğunu kaçırdık. Sonra bir salgın halinde edebiyat matineleri tertip edildi. Turneye çıkmış tiyatro grupları gibi beş on şair, hikâyeci bir sahneden ötekine koşup “Bize de merhamet edin, bizi de hâtırdan çıkarmayın baylar, bayanlar!” düşüncesiyle eserlerimizi inşad eyledik. Şen şakrak bediaların keyfini sürmek dinleyicilere, utancını yaşamak bizlere düştü. Çağrılmıyanlarımız adam yerine konmuyoruz diye alındık, çağrılanlarımız kopan alkışlar karşısında kendimizi bayağı (bu kelime sıfat olarak değil zarf olarak kullanılmıştır) sanatçı sandık. (Tahir Alangu’ya mektup, 17 Mayıs 1953, Mektuplar, YKY, 2001)