Necatigil’in 1965 yılında söz ettiği “Sofanın ortasında masa, masada vazo, ortanca”, kızları Selma Necatigil ile Ayşe Sarısayın’ın da belleğinde kalan görüntülerden biri. 80’li yıllarda art arda ölümlerin ardından ev kapanana kadar hiç değişmedi: “Çocukluğumda dedemin evi benim için çok gizemli, bir o kadar da ürkütücüydü. Valideçeşme, Dibekçi Kâmil sokaktaki (şimdi Enis Akaygen) 22 numaralı ev; eski, ahşap bir konaktı. Kesin kuralları olan, bu kuralların asla bozulamadığı bir ev.” (Çok Şey Yarım Hâlâ, Ayşe Sarısayın, YKY, 2001)